Wat is persoonlijk leiderschap

Bij leiderschap denk je misschien meteen aan CEO’s en managers die leidinggeven aan een bedrijf, een team of project. Maar er is ook zoiets als persoonlijk leiderschap. Wat is persoonlijk leiderschap dan, vraag je je misschien af? Daarmee bedoelen we dat je aan het stuur staat van je leven; zowel zakelijk als privé. Dat je bewust bent van wie je bent, waar je voor staat, hoe je overkomt, hoe je effectief kunt samenwerken en dat je regie neemt als het anders loopt dan je wil. Maar hoe doe je dat?

Wat is persoonlijk leiderschap? Je waarden kennen!

Als je je stevig wil voelen, is het belangrijk dat je regie neemt in jouw leven. Daarvoor moet je allereerst weten wat je waarden zijn. Dus wat is belangrijk voor jou? Wat wil je altijd hebben in je leven? Hecht je veel waarde aan vrijheid of avontuur? Vind je vriendschap heel belangrijk of het voelen van verbinding? Wil je rust of ontspanning voelen? Of juist spanning en sensatie? Je voelt je lekker als je leeft naar jouw waarden, dus als je kunt doen wat belangrijk voor je is. Als familie belangrijk voor je is, en je kunt door je werk bijvoorbeeld te weinig bij je gezin zijn, voel je je niet goed. En andersom, als je barst van de ambitie en door je gezinsleven heb je geen ruimte om te groeien in je functie, dan baal je.

Het Regiemodel; de onderkant

Hier zie je het regiemodel. Dit laat zien hoe je in alle situaties, die anders lopen dan jij wil, toch regie kunt voelen. Dus stel: jij wil dat nieuwe project graag doen, maar je collega wordt ervoor gevraagd. Of je wil dat je team jouw ideeën omarmt, maar ze hebben een andere mening. Of je wacht op de input van een collega, maar die komt zijn afspraak niet na en stuurt je niets. Bij al dit soort kleine en grote ergernissen kun je aan het regiemodel denken. Als er iets misgaat schieten we snel naar de onderkant van het regiemodel.

Een voorbeeld. Ik verwacht een mooie promotie, ik heb er al een hele tijd naar toegewerkt, maar tijdens het gesprek met mijn manager vertelt ze me dat promotie er voorlopig niet in zit. Ik denk meteen: potverdorie, ik heb keihard gewerkt, waarom ziet ze niet wat ik heb gedaan?! Dit is niet eerlijk! Bij een normaal bedrijf, een normale manager, zou ze mijn ambitie zien en mijn effort waarderen. Dan had ik die promotie wel gekregen. Ik vergelijk mijn situatie met het verleden, of met de ideale wereld. En mijn leven voldoet nu niet aan mijn ideaalplaatje. Ik vind dat het anders zou moeten zijn. Het bedrijf moet anders zijn, mijn manager moet anders zijn. Dit frustreert me mateloos en dat voelt ontzettend ****. Dus ik ga mopperen, roddelen, zeuren, klagen, chocola eten, drinken, afhaken, niets meer doen, meetings afzeggen etc. Maar dit helpt me niet. Want dit is allemaal ineffectief korte termijn gedrag. Dat me ook nog eens afhoudt van mijn waarde. Want voor mij is fijne samenwerking het belangrijkst. En als ik roddel en zeur en mijn werk laat versloffen ben ik eigenlijk iemand die ik niet wil zijn. En het helpt al helemaal niet om later promotie te krijgen.

Het Regiemodel; de bovenkant

Dus, als je je zelf stevig wil voelen en wil groeien in persoonlijk leiderschap, dan kies je voor de bovenkant van het regiemodel. Het moment waarop je hoort dat je de promotie niet krijgt, kies je om allereerst je realiteit te erkennen. Niet dat dat leuk is, maar dat je je realiseert dat het geen zin heeft om er tegen te strijden. Het is nou eenmaal zo. Dus denken: het zou zo niet moeten zijn, heeft geen zin. Want: het is zo! Als je je werkelijkheid erkent en stopt met vechten, kun je jezelf afvragen: kan ik het veranderen? Zo ja? Doe dat dan! Misschien kun je nog een gesprek met je manager voeren. Een pitch houden of een brief schrijven waarom je het zo verdient. De directeur aanklampen op een feestje; ik noem maar wat geks. Het gaat erom dat je je afvraagt wat je kunt doen om de situatie te veranderen. En als dat allemaal niet werkt, of er zijn geen mogelijkheden om het te veranderen, dan vraag je jezelf af: kan ik het accepteren? Zo ja? Doe het wederom dan! Leg je erbij neer. Accepteer het en ga verder. En dat betekent niet mopperig, boos en afgehaakt accepteren, maar je er echt bij neerleggen. En als dat niet kan, dan heb je geen andere keus dan weg te gaan. En dat klinkt misschien heftig, maar als je je stevig wilt voelen, en je kunt je situatie niet veranderen en niet accepteren, kun je beter weggaan. Weggaan uit een baan, of uit een relatie.