Er bestaan best wat misverstanden over wat coachen is of wat coaches moeten kunnen. Bijvoorbeeld over inlevingsvermogen. Veel mensen en beginnende coaches denken dat coaches altijd empathisch zijn en begrip hebben voor wat hun coaches vertellen.
Inlevingsvermogen
Ze denken dat je als coach altijd helemaal ‘zen’ moet zijn en geen oordeel mag hebben tijdens het coachen. Op zich is dat niet zo gek, want natuurlijk moet je als coach inlevingsvermogen hebben je verplaatsen in je coachee. Je wil immers dat je coachee zich veilig bij je voelt en de ruimte voelt om je alles te vertellen. Ook de minder mooie dingen of dingen waar hij zich voor schaamt. En ook in onze coachopleidingen leren we coaches hoe ze zich bewust kunnen zijn van hun oordeel
en hoe ze nieuwsgierig kunnen blijven naar hun coachees. Maar het is een misverstand dat je zonder gevoel en zonder mening moet zijn om goed te kunnen coachen. Allereerst, een coach is ook gewoon maar een mens. Het feit dat je een oordeel bij jezelf bespeurt kan aan jou liggen, maar kan ook te maken hebben met je coachee. Misschien doet je coachee ook wel erg arrogant, of praat hij erg langdradig.
Dan is je oordeel juist een teken dat er iets aan de hand is, waar je hem respectvol mee kunt confronteren. Als je coachee bijvoorbeeld heel heftig en boos op jou reageert en je schrikt daarvan, kun je dat eerlijk met je coachee bespreken. Je kijkt als coach dan altijd of je een link kunt maken naar het leerdoel van je coachee. Als die bijvoorbeeld beter wil samenwerken, kun je aangeven dat als je een collega zou zijn, dat je dan van zo’n reactie zou schrikken. Dus je oordeel of mening is heel vaak juist heel nuttig, als je er maar op een gelijkwaardige manier over in gesprek gaat met je coachee.
Te empatisch
Maar ook is er zoiets als teveel inlevingsvermogen hebben. Als je te veel meevoelt met je coachee kan het zijn dat je in de mama-rol schiet en je coachee gaat helpen, troosten of redden. Of je leeft je zo in, dat je helemaal opgaat in zijn verhaal of zijn emoties. Dan kan je inlevingsvermogen ervoor zorgen dat je niet meer goed met afstand naar jullie gesprek en naar je coachee kunt kijken. Je ben dan ook niet meer nieuwsgierig, omdat je medelijden voelt en alleen maar denkt: oh, wat erg
allemaal…
Inleven versus afstand houden
Het is dus als coach belangrijk om inlevingsvermogen te combineren met enige afstand. Zodat je je kunt verplaatsen in je coachee, maar ook kunt spiegelen of confronteren. Zelfs als dat niet altijd gemakkelijk voelt voor de coachee. De kunst is dus dat je je inleeft in de coachee en tegelijkertijd in de helikopter blijft. Dat je blijft voelen wat je ervaart en vanuit de helikopter het proces en de interactie tussen jullie
in de gaten houdt.
Wil je ook leren hoe je met de juiste dosis inlevingsvermogen kunt zorgen dat je coachgesprekken leuk en effectief zijn?
