Ik ben getrouwd met Ray! Een week geleden vierden we ons huwelijk samen met onze vijf kinderen, mijn ouders en hun partners, onze broers en zussen, de vader en moeder van onze kinderen en heel veel vrienden. Als thema van onze bruiloft hadden we gekozen voor het woord DARE. Durven. Dat komt zo.
Vluchtgedrag relatie als klein meisje ontstaan
Ik ben 50 en nog nooit getrouwd geweest. Altijd had ik de behoefte om, als de liefde me niet bracht wat ik ervan had gehoopt, weg te kunnen. Vluchtgedrag, weer verder te gaan in m’n eentje. ‘Ik doe het zelf wel’ was mijn script, ooit aangeleerd als klein meisje uit een woongroepgezin dat om de zoveel maanden weer verkaste naar een andere woning, met steeds weer andere mensen om ons heen. Mijn hechtingsstijl was, zoals dat in mijn vak genoemd wordt: vermijdend. Ik was altijd bezig te zorgen dat ik niet afhankelijk werd van iemand. Niet bepaald wat je ‘veilig gehecht’ noemt.
Onveilig gehecht
In mijn leven heb ik veel aan persoonlijke ontwikkeling gedaan. Ik ben mijn aangeleerde patronen en ‘oude bekenden’, zoals ik ingebakken gewoontes graag noem, onder ogen gaan zien en ze gaan toetsen op hun bruikbaarheid. Datgene wat handig is om emotioneel en psychisch te overleven als kind (vluchtgedrag vertonen), is misschien als volwassene niet meer zo heel bruikbaar. In de liefde is het nodig om kwetsbaar te durven zijn en je durven over te geven. En laat dat nu juist het allermoeilijkste zijn voor mensen die onveilig gehecht zijn. Zoals ik dus met mijn vluchtgedrag.
Ik zou geen coach en psycholoog zijn als ik vond dat mensen niet kunnen veranderen. Ik leerde in mijn werk dat je jezelf kunt ontwikkelen in je hechtingsstijl. Dat vond ik, zoals je zult begrijpen, hoopgevend en mooi. Ik ben er best trots op dat ik niet meer de Anne ben van tien, twintig, dertig jaar geleden; De Anne met het vluchtgedrag in relaties. En niet alleen dankzij professionele coaches, trainingen en opleidingen, maar ook en vooral dankzij mijn goede vrienden. Vrienden die ik al ken sinds mijn studententijd en die mij in de afgelopen decennia op niet mis te verstane dingen hebben gewezen waar ik misschien nooit uit mezelf op was opgekomen.
Van vluchtgedrag relatie naar stapelverliefd op de echte Ray
Ook Ray heeft hard aan zichzelf gewerkt de afgelopen jaren. Mijn moeder zei drie jaar geleden, toen ik vertelde dat ik verliefd was op Kluun, ‘eh… is dat nou wel zo slim?’ Inmiddels kan Ray geen kwaad meer bij haar doen. En ze was natuurlijk niet de enige. Ray’s imago is, zoals hij het zelf noemt, een ‘zelfgecreëerd monster’. Ik ken hem intussen als een andere man dan de Stijn uit zijn boeken en ben stapelverliefd op hem.
We zijn, zo voelt het, een perfect match met een perfecte timing. Toen Ray afgelopen mei, in het bijzijn van al onze kinderen, voor mij op zijn knieën ging, aarzelde ik geen moment en zei meteen volmondig ‘JA! En nu hebben we dat ‘JA!’ officieel gemaakt. Mijn bonusvader, die al vijfenveertig jaar in mijn leven is, trouwde ons. Mijn zoon gaf me weg, mijn dochter hield een speech samen met Ray’s dochter, Nadia en Marielle waren mijn getuigen en mijn vader opende het diner met mijn moeder. Heel NONONS was erbij. De dag was vol liefde, ik ben nog steeds ontroerd van alle speeches over ons, over Ray en over mij. Dat is wel het voordeel van trouwen op latere leeftijd: vrienden en familie kennen je door en door, de toespraken gaan over je hele leven.
Ik geniet nog steeds na dat Ray en ik bleven geloven in de liefde, dat we onszelf onder de loep hebben durven nemen en dat we een week geleden durfden te springen.
Wil je meer lezen over vluchtgedrag relatie, hechting en liefde? Lees dan Verbonden van Amir Levine en Houd me vast van Dr. Sue Johnson.
